Kaplica cmentarna obecnie kościół pw. Najświętszego Zbawiciela
Kaplica cmentarna zbudowana w latach 1934—1935 wg proj. architekta Aleksandra Gruchalskiego, modernistyczna. Wzniesiona z funduszów cmentarza kosztem 55000 zł. Poświęcenie kaplicy, anonsowane w lubelskiej prasie, nastąpiło 3 listopada 1935 r.Czytamy tu: „Kaplica jest ładna i duża, prawie jak kościół (...). Nie jest jeszcze ona całkiem skończona, brak bowiem zewnętrznego otynkowania i urządzeń wewnętrznych”. W 1979 r. przy kaplicy cmentarnej utworzony został samodzielny ośrodek duszpasterski, a następnie w 1985 r. erygowano tu parafię.
Wzniesiona z cegły ceramicznej, wewnątrz i zewnątrz otynkowana. W dolnej partii elewacji frontowej tynki imitujące okładzinę kamienną. Nawa sklepiona kolebką na gurtach, w podcieniach sklepienia krzyżowe. Korpus nawowy nakryty dachem dwuspadowym; pozostałe człony budowli nakryte daszkami trójpołaciowymi i pulpitowymi pod dachówką esówką; hełm wieży pokryty blachą. Więźba dachowa drewniana o mieszanej konstrukcji stolcowo—storczykowej. W nawie i prezbiterium nowsza posadzka marmurowa, w zakrystiach dawna terakota. Wejście na chór za pomocą drewnianych, kręconych schodów. Drzwi jedno i dwuskrzydłowe, drewniane. Okna metalowe, witrażowe o drobnych kwaterowych podziałach.
Kaplica składa się z prostokątnej, trójprzęsłowej nawy, której przęsła wydzielone są występującymi ze ścian skarpami. Nawa otwarta półkoliście na niewielkie prezbiterium, umieszczone pomiędzy obszernymi, kwadratowymi zakrystiami. Od pd. do nawy przylega część wieżowa, z kruchtą w przyziemiu i dwiema lokalnościami po bokach.
Wejście poprzez niewielki kwadratowy przedsionek ujęty z trzech stron podcieniami. Bryła rozczłonkowana, składająca się z korpusu głównego, ujętego skarpami wychodzącymi ponad koronę muru, wieży i przedsionka od południa.
Prezbiterium i zakrystie niewyodrębnione w bryle, nakryte wspólnym z nawą dachem; pomiędzy zakrystiami nisza pod osobnym daszkiem dwuspadowym.
