Świeciechów - Kościół pw. św. MIkołaja bpa i św. Małgorzaty

Mensa sarkofagowa z antepedium zdobionym motywami typu rocaille. Retabulum jednopolowe z obrazem św. Mikołaja ujętym po bokach, dwiema parami pilastrów dekorowanych w licu ornamentem roślinnym z motywami typu rocaille oraz parą kolumn ustawionych na płycinowych cokołach zdobionych ornamentem roślinnym. Belkowanie dwuczęściowe, gierowane ponad kapitelami kolumn i pilastrów. Na osi nałożony kartusz z płaskorzeźbionych motywów rocaille W polu napis w jęz. łacińskim. Zwieńczenie w kształcie glorii promieni z otokiem skłębionych obłoków ujmujących trójkątny kartusz z inicjałami (?). U podstawy zwieńczenia na belkowaniu ustawione dwa ćwierćkoliste przerwane przy czółki na których para klęczących aniołków adorujących hierogram. Tło zielone, ornament złocony.  Mensa częśc. murowana. Na tle zewnętrznych pilastrów retabulum dwie pełnoplastyczne rzeźby aniołów. W ołtarzu zachowany portatyl z 1776 r.

Mensa sarkofagowa z antepedium zdobionym płaskorzeźbionymi motywami typu rocaille. Retabulum jednopolowe z 1 obrazem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej oraz na zasuwie z obrazem Przemienienia Pańskiego (niezabytkowy). Po bokach dwie pary pilastrów z parą kolumn stojące na płycinowych cokołach ustawionych po przekątnej. W licu pilastry dekorowane ornamentem roślinnym z motywami typu rocaille. Belkowanie dwuczęściowe, gierowane ponad kapitelami kolumn i pilastrów. Na osi nałożony płaskorzeźbiony kartusz z motywów rocaille. W polu napis w jęz.  łacińskim. Zwieńczenie w kształcie glorii promieni z otokiem skłębionych obłoków ujmujących trójkątny kartusz z hieronimem maryjnym. U podstawy zwieńczenia ustawione na belkowaniu dwa ćwierćkoliste przerwane przyczółki z umieszczonymi na nich dwoma aniołkami klęczącymi, adorującymi hierogram. Tło zielone, ornament złocony. Mensa część murowana. Na tle zewn. pary pilastrów retabulum dwie pełnoplastyczne rzeźby aniołów.  W ołtarzu zach. portatyl z ok.  1776 r. 

Obraz prostokątny w złoconej, zwieńczonej półkoliście ramie. Kompozycja statyczna, postać główna w centrum obrazu. Po lewej stronie klęczy dziecko trzymające księgę, na której leżą trzy złote kule, (atrybuty św. Mikołaja). W głębi, po lewej stronie, widoczny budynek z dwuspadowym dachem. Po prawej stronie, nad horyzontem, widoczna różowa poświata. Na górze kompozycję wieńczą dwa aniołki wyglądające zza złocistych chmur. Twarz świętego okalają siwa broda i loki. Stoi on w lekkim kontrapoście, ma uniesioną prawą rękę, w lewej trzyma pastorał z krzywaśnią w kształcie wici roślinnej zakończonej kwiatem. Jego strój stanowią: długa, biała alba, komża, na ramionach narzucona złota, podbita purpurą kapa. Na dłoniach ma białe rękawiczki a jego głowę okrywa infuła simplex. Klęczące obok świętego dziecko ma biodra zakryte błękitną szarfą. Tonacja obrazu ciepła, pastelowa. 

Przedstawienie w kształcie prostokąta zamkniętego górą łukiem pełnym. Św. Jan Kanty przedstawiony en pied, lewym półprofilem, głowa skierowana w dół. Scena umiejscowiona w bliżej nieokreślonej przestrzeni (tło w tonacji ugrowo szaro fioletowej i błękitnej). Obraz przedstawia starszego mężczyznę w ciemnej todze profesorskiej, związanej szerokim pasem i w nałożonej na nią krótkiej pelerynie z kołnierzem. Stopy w brązowych pantoflach (widoczna tylko lewa wysunięta zdecydowanie do przodu). Twarz szczupła, głęboko osadzone oczy, nos wydatny „orli”, wystające kości policzkowe, wyraźny łuk brwiowy, włosy krótkie siwe wystające spod „biretu”, widoczne lewe ucho. Lewe ramię opuszczone swobodnie w dół wzdłuż ciała, w prawej ręce ugiętej, Jan Kanty trzyma otwartą księgę i patrzy na nią. Nad głową świętego z tyłu okrągły jasny nimb. W prawym dolnym rogu kompozycji napis: „Sty Jan Kanty”.

Przedstawienie w kształcie prostokąta zamkniętego górą łukiem pełnym. Św. Jadwiga ukazana frontalnie, en pied, w bliżej nieokreślonej przestrzeni (tło dołem zielone, w górze niebieskie - w różnych odcieniach). Obraz przedstawia kobietę ubraną w strój królewski - w długą opadającą na ziemię białą suknię o szerokich rękawach, związaną w pasie. Na nią nałożony obszerny czerwony płaszcz, dołem podbity złotą materią, na piersiach spięty zapinką z dwoma ozdobnymi guzami. Stopy niewidoczne. Twarz drobna o szerokim nosie, ciemnych oczach i wyraźnych ciemnych brwiach. Włosy niewidoczne zasłonięte białą chustą nałożona na głowę, opadająca na plecy i ramiona. Na niej korona. Nad głową z tyłu okrągły jasny nimb. W lewej dłoni święta trzyma otwartą księgę oraz przytrzymuje połę płaszcza, prawą zgiętą w łokciu kładzie na piersiach. W prawym dolnym rogu kompozycji napis: „Sta Jadwiga”.

Przedstawienie w kształcie prostokąta zamkniętego górą lukiem pełnym. Św. Franciszek przedstawiony en pied, frontalnie, w kontrapoście, twarz ukazana lewym półprofilem, głowa skierowana w górę. Scena umiejscowiona w bliżej nieokreślonej przestrzeni (tło w tonacji zielono szaro niebieskawej). Obraz przedstawia starszego mężczyznę w habicie franciszkańskim, przewiązanym w pasie sznurem. Stopy w sandałach, prawa wysunięta zdecydowanie do przodu. Twarz bardzo szczupła, głęboko osadzone oczy, nos wydatny, broda wystająca, z gęstym zarostem, włosy krótkie (tonsura), widoczne lewe ucho oraz długa „żylasta” szyja. W lewej dłoni przyciśniętej do piersi święty Franciszek trzyma krzyż, prawa ręka lekko ugięta, opuszczona w dół ukazująca wewnętrzną stronę dłoni z dwoma ugiętymi palcami. Na obu dłoniach ślady stygmatyzacji. Nad głową z tyłu okrągły jasny nimb. W prawym dolnym rogu kompozycji napis: ,$ty Franciszek”.

Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego górą tukiem koszowym. Święty Antoni przedstawiony frontalnie, en pied, ukazany na tle krajobrazu. Obraz przedstawia mężczyznę ubranego w długą do stóp szatę (cała w postaci metalowej koszulki) o szerokich rękawach, z szerokim wykładanym kołnierzem. Szata zdobiona motywami kwiatowymi oraz rocaille, pod szyją duży krzyż grecki. Twarz świętego szeroka, o wydatnym nosie z mocno zarysowanymi nozdrzami, ciemnych oczach i wyraźnych ciemnych brwiach. Włosy ciemne, krótkie, zarost bardzo obfity „w nieładzie”, silnie odstające uszy. Karnacja cielistoszara, blada, podobnie dłonie. Nad głową nimb z odchodzącymi od niego promieniami (ta część również wykonana jako metalowa). W lewej dłoni trzyma laskę zakończoną w górze dwoma kulami, w prawej dzwoneczek. Święty przestawiony z bosymi stopami. Ukazany na tle górzystego krajobrazu z nielicznymi drzewami, po lewej fragment architektury miejskiej z elementami obronnymi (wieża czy brama w murze miejskim) - być może próba pokazania Padwy. W tle szare niebo ze skłębionymi ciemnymi chmurami.

Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Obraz przedstawia scenę Przemienienia Pańskiego. Kompozycja dwustrefowa - w górnej części ściśle symetryczna, w dolnej asymetryczna. W górnej części centralnie umieszczona postać Chrystusa, po bokach postaci trzech apostołów: Jakuba, Piotra, Jana, patrzących w stronę Chrystusa. Chrystus i prorocy stoją na szczycie góry. Strefy oddzielone od siebie przedstawieniem lasu porastającego podnóże góry. Chrystus w lekkim kontrapoście z wyprostowanymi, odchylonymi od ciała i skierowanymi na zewnątrz ramionami. Spokojna twarz, okolona jasnymi włosami do ramion. Oczy uniesione ku niebu. Ubrany w długą, białą szatę. Twarz i ramiona Chrystusa otoczone złocistym nimbem. Mojżesz, widziany z prawego profilu, spogląda w stronę Chrystusa, lewą nogą wsparty na kamieniu. Prawą dłonią trzyma tablicę Dziesięciu Przykazań, lewą wskazuje na Chrystusa. Ma siwe włosy i brodę. Ciało okryte żółtą szatą i niebieskim płaszczem. Eliasz ukazany z prawego profilu, stroi na wysokości postaci Mojżesza. W dłoniach trzyma księgę. Włosy długie, brązowe, szpiczasta broda. Okrywa go suto marszczony, pomarańczowy płaszcz. Apostołowie w dolnej części obrazu przedstawieni w silnym poruszeniu. Na I planie leży Jan, okryty intensywnie czerwonym płaszczem. Lewą dłonią przysłania oczy, podobnie jak Jakub znajdujący się po lewej stronie obrazu. Piotr zrywa się z miejsca, jego biała szata powiewa energicznie. Wszyscy apostołowie patrzą w stronę sceny rozgrywającej się na górze. W lewym dolnym rogu obrazu częściowo zatarty napis „MALOWAŁ [...] ULIGONOWSKI"

Przedstawienie w kształcie prostokąta zamkniętego górą lukiem pełnym. NN król ukazany jest frontalnie, en pied, z głową uniesioną w górę, lewą nogą ustawioną na niskim cokole, w bliżej nie określonej przestrzeni. Dołem tło ugrowe, wyżej w tonacji zielono niebieskiej. Obraz przedstawia dojrzałego mężczyznę w stroju królewskim. Ubrany w szary kaftan o wąskich rękawach, na niego nałożona długa do kolan skórzana wierzchnia szata koloru czerwonego z rozcięciami po bokach, z szerokim ozdobnym pasem rycerskim. Na nią nałożony udrapowany dekoracyjnie zarzucony na lewe ramię gronostajowy płaszcz, na prawym ramieniu spięty metalową klamrą z dwoma guzami. Odsłonięta prawa noga, obuta w metalowe trzewiki z ostrogami. Twarz szczupła o wystających kościach policzkowych, nos „orli”, ciemne oczy i brwi. Włosy ciemne długie opadające na ramiona, zarost średniej długości, gęsty. Na głowie korona. Nad głową z tyłu okrągły jasny nimb. W lewej dłoni wyciągniętej przed siebie w prawą stronę król trzyma tarcze rycerską, w lewej lekko ugiętej miecz. Na cokole umieszczonym pod lewą nogą króla na licu napis:„WŁAD. BARWICKI R.P. 1909”.