Dzierzkowice - Kościół pw. św. Stanisława bpa i św. Marii Magdaleny

Zawieszony w nawie głównej. Żyrandol korpusowy, dwukondygnacyjny, elektryczny. Korpus w formie tulei do której w dolnej części przymocowana ażurowa korona w postaci obręczy z ośmioma wiązkami (po trzy w każdej) obłąkowo wygiętych ramion zdobionych liśćmi akantu, zwieńczonych talerzykowymi profitkami i tulejkami na świece (ob. żarówki).  Dekoracje ażurowej korony w formie arabeski z motywami geometrycznymi. Na dolnej krawędzi korony umocowane sznury kryształowe podwiązane od dołu do trzonu środkowego. W środkowej części na trzonie elementy o formach spłaszczonej kuli. Jeden z nich stanowi podstawę górnej kondygnacji żyrandola w postaci sześciu kabłąkowo wygiętych ramion z dekoracją jak niżej.

Zawieszony w nawie głównej. Żyrandol korpusowy, dwukondygnacyjny, elektryczny. Korpus o formie tulei zakończony u dołu zwisem z talerzykami z liści akantu. Wyżej na trzonie pierścienie i kulisty porcelanowy element stanowiący podstawę umocowania ramion dolnej kondygnacji. Do każdego z trzech ramion głównych w górnej części przymocowano po pięć ramion pojedynczych. Ramiona o złożonym wykroju zawierającym jednocześnie konstrukcję i dekorację, z użyciem przenikających się form ornamentu okuciowego, chrząstkowo – małżowinowego grzebienia i wici roślinnej. Zakończenie ramion talerzykowymi profitkami i tulejkami na świece.  Na wyższej kondygnacji korpus o formie wazonowej, porcelanowy z pięcioma parami ramion o wykroju jak niżej.  Żyrandol zwieńczony sześciolistnym ażurowym talerzykiem. 

Żyrandol zawieszony w prezbiterium. Korpusowy, pięcioramienny, elektryczny. Trzon w formie tulei, na której w dolnej części osadzony element o formie wazonika będącego podstawą dla pięciu wygiętych do góry ramion żyrandola i opuszczonej poniżej na łańcuszkach lampki wiecznej, oplecionej sznurami szklanych korali.  Ramiona górne podwójne, z prętami środkowymi wygiętymi w stronę trzonu, tworzą rodzaj koszyczka dekorowanego imitacją wstążki; zewnętrzne części ramion wyższe, oplecione wicią akantową z talerzowymi ażurowymi profitkami i tulejkami na świece. Do profitek podwieszone sznury szklanych korali zakończonych soplami oraz łańcuszki zawieszone na głębokim profilowanym talerze w zwieńczeniu żyrandola. 

Tabernakulum szafkowe, o wypukłej ściance przedniej części środkowej - ujęte od góry gzymsem, po bokach szafki wolutami, z szeroką ścianką tylną opadającą po bokach łagodnymi spływami.  Na wolutach rzeźby klęczących aniołków. Podstawa architektoniczna, dekorowana polami prostokątnymi, wypełnionymi płaskorzeźbionymi rokejlami. W zwieńczeniu ażurowy hierogram IHS i woluty. Pokryta drobną dekoracją rzeźbiarską w postaci kwiatów, winnych gron i liści, wici roślinnej i grzebieni kogucich. Polichromowane - marmoryzowane w czerwonym kolorze, złocona dekoracją rzeźbiarska. Szafka nowa. 

Sukienka z blachy srebrnej, trybowanej, ze śladami złoceń (dawniej zapewne złocona częściowo), uformowana w kształt sukni, płaszcza i welonu Madonny oraz sukni Dzieciątka. Szaty układają się w szerokie, proste fałdy.  Płaszcz M.B. trybowany w dość duże kwiaty - dzwonki i tulipany, welon z wzorem drobniejszym, gałązek z listkami. Szata Dz.  z wzorem stylizowanej wici roślinnej o pędach wolutowo i esowato wijących się. Na szacie Dz.  wzór drobniejszy. Korony z blachy srebrnej, trybowane, nieco późniejsze, zapewne z k. XVIII w.  lub XVIII/XIX w.  Sukienka obrazu znajdującego się w retabulum ołtarza pod podwójną zasuwą. 

Sześć rzeźb występujących w zwieńczeniu ołtarza - to rzeźby czterech aniołów i dwóch świętych niewiast.  Po bokach nad bocznymi kolumnami retabulum-na gzymsie-dwie rzeźby siedzących aniołów z rozpostartymi skrzydłami i rozłożonymi ramionami. Postacie o silnych sylwetkach, z miękko zaznaczoną budową, twarze pełne, szaty udrapowane na biodrach, mocno sfałdowane. Nad kolumnami środkowymi retabulum- na gzymsie -dwie rzeźby świętych niewiast, klęczących, w sukniach sfałdowanych szeroko, przewiązanych w pasie, z welonami na głowach. Po bokach wieńczenia dwie rzeźby stojących aniołów.  Postacie w poruszeniu, przegięte, z uniesionymi i rozłożonymi ramionami, ze skrzydłami rozpostartymi szeroko w szatach okrywających biodra i uda-mocno sfałdowanych i udrapowanych na biodrach. Rzeźby całe złocone. 

Święty stojący w kontrapoście, z lekkim esowatym przegięciem postaci. Sylwetka smukła. Twarz pociągła. Szaty pontyfikalne - sutanna, długa komża z otokiem koronkowym, kapa spięta na piersi, na głowie tiara. W prawej ręce krzyż papieski. Szaty w drobnych, wertykalnych, fałdach. Rzeźba cała złocona. Umieszczona w retabulum ołtarza po stronie Epistoły. 

Postać świętego stojąca w lekkim esowatym przegięciu i kontrapoście. Ręce rozłożone, głowa uniesiona. Twarz młoda, gładka, pełna, okolona falistymi włosami. Szata z szerokimi rękawami, w dużych, płaskich fałdach. Na plecach płaszcz opadający ciężką fałdą na lewy bok i podwiązany na boku prawym, z dużym w prostych fałdach zwisem z tej strony. Rzeźba cała złocona. Umieszczona w retabulum, po stronie Ewangelii. 

Święty stojący w kontrapoście, postać smukła, w lekkim poruszeniu i esowatym przegięciu. Strój pontyfikalny: sutanna, ornat, peleryna, infuła Twarz pociągła, z małą brodą. Ręka prawa złożona na piersi - trzyma płonące serce. W lewej ręce laska zakończona liściem. Szaty z drobnymi fałdami w dolnej partii. Rzeźba cała złocona. Rzeźba w retabulum ołtarza po stronie Ewangelii.