Lublin - Kościół pw. św. Marcina

Ołtarz główny

Trójkondygnacyjny ołtarz główny wykonany jest w całości z drewna reprezentuje charakterystyczną grupę ołtarzy architektonicznych, przyściennych, które kształtem (tryptyk) nawiązują do przekroju gotyckiego kościoła. Zasadniczą część ołtarza stanowi nastawa, retabulum, z ostrołukowo zamkniętą niszą na osi, w której znajduje się pełnopostaciowa rzeźba przedstawiająca Chrystusa w typie Serca Pana Jezusa. Nisza obramiona jest złoconą ramą, w formie ażurowej wstęgi roślinnej. Szczyt ramy wieńczą ustawione antytetycznie stylizowane wicie roślinne. Nastawa ołtarzowa jest flankowana czworobocznymi filarkami z dwoma kolumnami w narożach, zwieńczonymi pinaklami z żabkami. Lica filarków zdobione są dekoracją w formie pionowych wstęg utworzonych z niewielkich krzyży obrabianych rombami. Wnękę ołtarzową poprzedza tabernakulum, w typie szafkowym. jego dolną część stanowi czworoboczna, zamknięta podstawa. Frontowa ściana jest dekorowana ostro łukową arkadą. tabernakulum zakończony jest dwuspadowym daszkiem wspartym na czterech kręconych kolumnach. zwieńczenie ołtarza tworzy trójosiowy szczyt, ze znacznie większą częścią środkową oraz niższymi bocznymi. Każda z nich podkreślona jest czworobocznymi filarkami, wspierającymi gierowany gzyms z attyką w kształcie blank. Całość wieńczą pinacle z żabkami. W dolnej części ołtarza znajduje się skrzyniowa mensa której antependium pokryte jest dekoracją o motywach uschniętej wici roślinnej, wplecioną w równoramienny krzyż ukazany na tle stylizowanego koła. Ołtarz flankują parawanowe skrzydła artykułowane lisenami, pomiędzy którymi umieszczone są maswerki ze stylizowanymi czterościami. powyżej, na osi skrzydeł, znajdują się pełnopostaciowe rzeźby przedstawiające biskupów kościoła, ubranych w szaty liturgiczne i wspartych na pastorałach. obie postacie osadzone są na niewielkich cokołach, ujętych po bokach antytetycznie ustawionymi wiciami roślinnymi.

Ołtarz główny

Nazwa/tytuł	Ołtarz główny
Rodzaj	-
Czas powstania	1905-1910 rok
Styl	neogotyk
Autor	Krzywicki i Morawski, Radom
Materiał	drewno, złocenia, techniki snycerskie
Technika	-
Wymiary	760 x 240 x 120 cm
liczba obiektów	1
Właściciel	Kościół pw. św. Marcina w Lublinie
Informacja o uregulowaniu autorskich praw majątkowych	Kościół pw. św. Marcina w Lublinie
opis	Trójkondygnacyjny ołtarz główny wykonany jest w całości z drewna reprezentuje charakterystyczną grupę ołtarzy architektonicznych, przyściennych, które kształtem (tryptyk) nawiązują do przekroju gotyckiego kościoła. Zasadniczą część ołtarza stanowi nastawa, retabulum, z ostrołukowo zamkniętą niszą na osi, w której znajduje się pełnopostaciowa rzeźba przedstawiająca Chrystusa w typie Serca Pana Jezusa. Nisza obramiona jest złoconą ramą, w formie ażurowej wstęgi roślinnej. Szczyt ramy wieńczą ustawione antytetycznie stylizowane wicie roślinne. Nastawa ołtarzowa jest flankowana czworobocznymi filarkami z dwoma kolumnami w narożach, zwieńczonymi pinaklami z żabkami. Lica filarków zdobione są dekoracją w formie pionowych wstęg utworzonych z niewielkich krzyży obrabianych rombami. Wnękę ołtarzową poprzedza tabernakulum, w typie szafkowym. jego dolną część stanowi czworoboczna, zamknięta podstawa. Frontowa ściana jest dekorowana ostro łukową arkadą. tabernakulum zakończony jest dwuspadowym daszkiem wspartym na czterech kręconych kolumnach. zwieńczenie ołtarza tworzy trójosiowy szczyt, ze znacznie większą częścią środkową oraz niższymi bocznymi. Każda z nich podkreślona jest czworobocznymi filarkami, wspierającymi gierowany gzyms z attyką w kształcie blank. Całość wieńczą pinacle z żabkami. W dolnej części ołtarza znajduje się skrzyniowa mensa której antependium pokryte jest dekoracją o motywach uschniętej wici roślinnej, wplecioną w równoramienny krzyż ukazany na tle stylizowanego koła. Ołtarz flankują parawanowe skrzydła artykułowane lisenami, pomiędzy którymi umieszczone są maswerki ze stylizowanymi czterościami. powyżej, na osi skrzydeł, znajdują się pełnopostaciowe rzeźby przedstawiające biskupów kościoła, ubranych w szaty liturgiczne i wspartych na pastorałach. obie postacie osadzone są na niewielkich cokołach, ujętych po bokach antytetycznie ustawionymi wiciami roślinnymi.