Dzierzkowice - Kościół pw. św. Stanisława bpa i św. Marii Magdaleny

Obudowa chrzcielnicy w postaci ścianki - w górnej połowie z prostokątnym obrazem, baldachimowym przykryciem i zwieńczeniem glorią promienistą. W dolnej połowie-rodzaj cokołu w postaci prostej ścianki. Ponad nią podstawa o bokach rozszerzających się ku górze, ujętych łagodnymi spływami wolutowymi. Na tej podstawie obraz prostokątny z Chrztem w Jordanie. Boki ujęte ażurowymi uszami, utworzonymi z rokejlów i grzebieni kogucich. Zwieńczenie w postaci baldachimu lambrekinowego, na którym dwie woluty oraz duża gloria promienista z gołębicą wśród obłoków. Obudowa chrzcielnicy polichromowana- marmoryzowana w kolorze szarym, dekoracja rzeźbiarska złocona z gołębicą srebrzoną. 

Obraz o urozmaiconym kształcie - zamkniętym od góry nadwieszonym łukiem, z bokami rozszerzającymi się ku dołowi, ujętymi lekkimi wklęsłymi spływami, podobnie ujęty bok dolny, z dolnymi narożami ściętymi.  Kompozycja centralna - święta stoi na środku obrazu w uniesionej prawej ręce trzyma krzyż, w lewej opuszczonej liść wawrzynu. święta w Sukni, kaftaniku, z narzuconym na lewe ramię i rozwianym z lewej strony płaszczu. Po lewej str. w dolnej części obrazu - płonące ognisko i leżący lew, po prawej wąż.  W tle krajobraz z niskim horyzontem z górami i niebo w obłokach. Koloryt.; suknią świętej niebiesko - szara, kaftanik czarny, lamowany żółto, płaszcz czerwony; lew jasno - brązowy; wąż brązowo - niebieski;  ziemia brunatna, góry szare, obłoki brunatne i brązowe - ogólna tonacja tła brązowa. Obraz w zwieńczeniu ołtarza. 

Obraz o kształcie dającym się wpisać w prostokąt-zamknięty od góry nadwieszonym lukiem, rozszerzający się ku dołowi, o bokach łagodnie wklęsłych, ze ściętymi narożami dolnymi. Komponowany centralnie - święty przedstawiony na środku, stojący, ubrany w habit i płaszcz narzucony na plecy, spięty na piersi ach.  Twarz szeroka, pełna, z małą brodą i wąsami, włosy krótkie, opadające na czoło. Głowa uniesiona i lekko opadająca ku lewemu ramieniu. Ręce wyciągnięta do przodu. W tle krajobraz z górami na horyzoncie, z domem i aniołem orzącym z lewej str. oraz kosą i cepami leżącymi z prawej str. w dolnej części obrazu-przed świętym. Koloryt: habit czarno-granatowy z czerwonymi mankietami rękawów, płaszcz szary w cieniach brązowy; niebo brunatne z brązowymi obłokami; góry popielate. Obraz w zwieńczeniu ołtarza. 

Obraz przedstawia Matkę Boską w 3/4 postaci, z Dzieciątkiem na ręku. Tło obrazu jednolite - ciemno-brązowe. Postacie Madonny i Dz. przykryte sukienką srebrną -widoczne spod niej twarze i dłonie. Twarze o wyrazistych rysach - cielisto-brązowe, z głębokimi cieniami brązowymi, w podobnej tonacji utrzymane dłonie. Obraz przykryty sukienką srebrną, trybowaną z poł. XVIII w. Obraz w retabulum ołtarza pod podwójną zasuwą.

Obrazy umieszczone na korpusie w płycinach prostokątnych, zamkniętych od góry fragm. nadwieszonego łuku, na boku dolnym prostokątne wcięcie. Ewangeliści przedstawieni w całych postaciach, siedzący na tle fragm. architektury, z właściwymi symbolami.

1. Św. Mateusz - siedzący nieco z lewej str. obrazu, skierowany w prawo, przedstawiony nieco, z boku, z głową w profilu. W rękach wsparta na kolanach otwarta księga, obok świętego anioła z rozpostartymi skrzydełkami. W tle fragm. architektury z filarem i oknem półkolistym oraz niebo. Koloryt: szata świętego czerwona-stonowana, płaszcz szaro-niebieski, architektura beżowa, niebo w dolnej części różowo-żółte, w górnej-niebieskie.
2. Św. Łukasz - siedzący profilem z pr. str. obrazu, skierowany w lewo, piszący. Obok świętego w dolnym rogu lewym głowa wołu. W tle fragm. architektury i niebo. Koloryt: szata świętego zielono-niebieska, płaszcz czerwony, architektura brązowo-beżowa, niebo cielisto-brązowe.
3. Św. Marek - przedstawiony na środku obrazu, siedzący, przed nim na pulpicie otwarta księga i w lewym rogu głowa lwa. W tle fragm. architektury z lewej strony i niebo. Koloryt: szata świętego zielona, płaszcz czerwony, architektura brązowo-beżowa, niebo różowo-szare.
4. Św. Jan - przedstawiony w centrum, siedzący prawie en face, piszący, przed nim z lewej str. orzeł. Święty z gładką, młodzieńczą twarzą i nimbem nad głową. W tle z pr. str. fragm. architektury i niebo. Koloryt: szata czerwona, płaszcz szafirowy, stonowany, architektura beżowo-brązowa, niebo żółto-szare.

Scena Chrztu w Jordanie - Chrystus stojący w rzece po lewej str. obrazu, ręce złożone, głowa lekko odwrócona w lewo, ciało osłonięte jedynie na biodrach perisonium, które przerzucone przez lewą rękę. Twarz pociągła, z małą brodą i wąsami, okolona falującymi włosami. Po prawej str. obrazu-św. Jan Chrzciciel klęczący na brzegu, tuż nad rzeką. Prawą, ręką polewa. głowę Chrystusa wodą z małej czarki. Postać przykryta szatą odsłaniającą, górną część torsu, podtrzymywaną paskiem przewieszonym przez lewe ramię. Na lewym ramieniu przerzucony płaszcz mocno sfałdowany i szeroko rozwiany. W lewej ręce wysoki krzyż z banderolą z widocznymi fragmentami łacińskiego napisu. Ciało muskularne, mocno zwaloryzowane. W tle ziemia z górami na horyzoncie i niebo z obłokami, wśród których ukazująca się gołębica. Koloryt: ciała cieliste - w cieniach brązowej perisonium P. J. niebiesko-szare; szata św. Jana brązowa, płaszcz czerwony. 

Obraz komponowany centralnie. Chrystus przedstawiony na środku, w całej postaci, stojący na kuli ziemskiej.  Prawą ręką błogosławi, lewą przyciska do piersi białą kulę. Twarz pociągła, z małą brodą i wąsami, okolona gładko uczesanymi włosami, opadającymi na ramiona.  Wokół głowy aureola. Szata długa, z prostymi wertykalnymi fałdami w dolnej części, na plecy narzucony płaszcz przerzucony przez lewe ramię i udrapowany na biodrach ze zwisającą z lewego ramienia szeroką fałdą.  Tło gładkie. Koloryt: szata biało-szara, płaszcz czerwony, aureola złoto-czerwona, kula ziemska czarna, tło brązowe.  Obraz na zapiecku ambony. 

Stopa owalna, wypukła, 12-to-dzieIna, profilowana, dekorowana dwoma otokami utworzonymi z muszli, wolut, liści, kwiatków i kratki oraz szerokim pasem dekoracyjnym na przejściu stopy w trzon w postaci szerokiego pasa o formach geometrycznych, wydłużonych owali miękko obrysowanych i lamowanych z wklęsłościami półkolistymi. Trzon z przewiązkami profilowanymi. Mo­dus gruszkowy, cały pokryty dekoracją, utworzoną z muszli, kwiatków i wstęg oraz kratki z kwiatkami. Gloria promienista z otokiem obłoków, wśród których główki aniołków - wokół puszki. Podobny fragment otoku ujmuje glorię od dołu.  Zwieńczona krzyżykiem z pasyjką. i drugiej strony dekoracja glorii analogiczna. Monstrancja srebrna, ze złoconymi frag­mentami: na stopie złocone części dekoracyjne, gloria złocona, obłoki srebrne, główki aniołków złocone. Na wierzchu stopy punca Gdańska i złotnika Jana Gotfryda Schlaubitza, tzn. herb Gdańska w owalu i w prostokącie litery JG'S-oraz punca z literą Q w owalu.  Także na wierzchu stopy marka kontrybucyjna austriacka, krakowska tzw. repunca z lat 1806-1809 - półksiężyc i litera "E" w owalu.  

Mensa sarkofagowa, o esowatym przekroju, zdobiona drobną, płaskorzeźbioną dekoracją, utworzoną z rokejlów, grzebieni kogucich i wolut. Na osi głównej kartusz o urozmaiconym kształcie, ujęty rokejlami. W dolnej części fryz geometryczny. Polichromowana – marmoryzowana, w kolorze szarym, ze złoceniem dekoracji rzeźbiarskiej.