Dzierzkowice - Kościół pw. św. Stanisława bpa i św. Marii Magdaleny

Krzyżyk na trójstopniowym cokole, z prostokątną podstawą, na której malowany wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Krzyżyk o prostych ramionach, dekorowany żłobkowaniem (poprzecznym do ramion). Chrystus zawieszony w niewielkim zwisie, ciało drobne, delikatne, schematycznie i wyraziście uformowane, z wydobytymi napiętymi mięśniami ramion i nóg. Głowa nieproporcjonalnie duża, twarz mocno wydłużona. Perisonium przewieszone na sznurze, ze zwisem na prawym boku, z prostymi fałdami.  Pod krzyżem stojąca postać Matki Boskiej Bolesnej, ze złożonymi rękami, w sztywnej postawie, w szatach z prostymi fałdami. Tabliczka INRI w postaci karty o zwiniętym boku.

Polichromia: ciało Chr. szare, perisonium złocone, korona złocona; twarz MB cielista, szaty srebrzone; krzyżyk politurowany z częścią przednią złoconą; tabliczka złocona.  

Krzyż drewniany na prostokątnej w rzucie podstawie, zwężającej się łukowato ku górze. Ramiona zakończone prosto. Figura Chrystusa odlana w metalu, typowa, w kształcie litery Y, z perizonium przewiązanym na lewym boku.

Belka tęczowa wygięta rozwarto - łukowo po bokach, w części środkowej natomiast fragmentem łagodnego łuku. Na niej na osi - rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego. Belka profilowana, dekorowana płaskorzeźbionymi rokejlami z dwoma wazonami z bukietami kwiatów po bokach oraz dwoma żołędziami zwisającymi na zgięciach łuku. Belka polichromowana, marmoryzowana (analogicznie do ołtarzy) - na szary marmur. Rokejle, wazony i żołędzie - złocone. Krucyfiks - ciało Chr. w płytkim zwisie, wygięte esowato, z mocno przechyloną, głową ku prawemu ramieniu. Ciało smukłe, delikatne, z łagodnym modelunkiem, nieco schematycznym w partii klatki piersiowej. Twarz pociągła z zarostem, włosy opadające lokiem na prawe ramię, na głowie korona cierniowa.  Perisonium przylegające do ciała, ze schematycznie zaznaczonymi fałdami, przewiązane w środku, z rozwianym zwisem na prawym boku. Nogi przybite jednym gwoździem.  Tabliczka z hierogramem INRI - prostokątna, o ukośnych bokach. Polichromowany: ciało Chr.  cieliste, perisonium złocone, włosy i zarost brązowe tabliczka biała z czarnymi literami.  

Krzyż utworzony jakby z naturalnego pnia drzewa, ze spękaniami, wyszczerbieniami i sękami - imitującymi naturalny pień drzewa. Chrystus prosto zawieszony w niezbyt głębokim zwisie. Ciało dość silne, ze szczupłymi rękami i silnymi nogami, z torsem miękko modelowanym Głowa opuszczona, w koronie cierniowej. Perisonium szerokie, drobno sfałdowane. Nogi przybite jednym gwoździem. Tabliczka z hierogramem INRI - w postaci chorągiewki - pionowo zwisającej, sfałdowanej.  Krucyfiks polichromowany - drewno krzyża brązowe, ciało Chr. cielisto - szare, perisonium pokryte imitacją

złoceń, tabliczka, brązowa. 

Kropielnica typu kielichowego. Stopa okrągła, wypukła, stażowana, gładka. Trzon szeroki z nodusem owaloidalnym zdobionym pasami półkolistych i łezkowatych guzków. Wyżej pierścień z guzkami i obręczami. Czara szeroka,  na zewnętrz o wykroju półkolistym, z szerokimi kanelami. Brzeg poszerzony, dwustopniowy. Na górnej kolistej krawędzi napis: PRZEZ TO ŚWIĘTE POKROPIENIE BOŻE ODPUŚĆ ME ZGRZESZENIE. 

Konfesjonał drewniany, odkryty, w formie obudowanej ściankami ławki spowiednika. Na dwustopniowym, uskokowym cokole obiegającym dookoła. Część środkowa wysunięta do przodu półkoliście, zamknięta drzwiczkami od frontu, w połowie wysokości artykułowana z profilowanym gzym­sem pośrednim. Wyżej ścianki boczne z kratkami, ujęte obramieniem od przodu wolutowym, od góry odcinkiem łuku z grzebieniem w formie żabek. Analogicznie opracowane boczne ścianki zewnętrzne konfesjonału, ograniczające narożne klęczniki. Zapiecki płycinowe, po bokach zamknięte obramieniem o wykroju łukowym z czołgankami, pośrodku profilowanym gzymsem z podwyższonym szczytem – o formie odcinka łuku. 

Wydatna stopa na planie sześcioliścia o profilowanym cokoliku, nodus również dość wydatny, spłaszczony z sześcioma romboidalnymi guzami. Między guzami w owalnych polach sztancowana dekoracja z pojedynczych liści na neutralnym tle. Trzon sześcioboczny.

Koszyczek sięgający do połowy stożkowatej czary jest ażurowy, zdobiony ornamentem roślinnym - liscie wina i winne grona w sześciu polach zamkniętych łukiem wygiętym w ośli grzbiet zwieńczony koniczynką.

Na stopie numer fabryczny = 1625, dwugłowy orzeł a

Sod nim w dużym owalu znak firny - NORBLIN i SKA ALW, WARSZA. Na płaszczu czary znak imienny złotnika T. WERNER oraz głowa kobiety z cyfrą 4.

Kolista stopa, nodus gruszkowy między profilowanymi pierścieniami, czara bez koszyczka o formie tulipanowej (z lekko wywiniętą wargą). Stopa, nodus, czara pozbawione dekoracji - gładkie.

Znaki złotnicze na spodzie stopy i na czarze zatarte Zidentyfikowano znak miejski Gdańska, prawdopodobnie typ używany w latach 1760-1780. Znak imienny złotnika mocno zatarty - inicjały w prostokącie o zaokrąglonych narożnikach.

Stopa sześcio-dzielna, wypukła, profilowana, dekorowana wokół dwoma otokami. Otok górny: kwiatki i geometryczny wzór wałeczków o ustawieniu pionowym. Otok dolny utworzony z kwiatków i stylizowanych listków. Trzon z dwiema przewiązkami; dolna szeroka, spłaszczona. Nodus cały pokryty dekoracją z trzema główkami aniołków oraz wolutami, kwiatami i liśćmi.  Czasza w koszyczku ażurowym, z pięcioma hermami maleńkich aniołków oraz ornamentem okuciowym o drobnym, bogatym rysunku.  z wolutami i liśćmi. Kielich cały złocony. Na spodzie stopy, na jej brzegu, częściowo zatarty ryty napis: "1758

IMOSCP Anna Strykowska. . . ofiarowała ten kielich do tego. . .  Kielich z marką kontrybucyjną austriacką, krakowską, tzw. re-puncą z lat 1806-1809 - półksiężyc z literą "E" w owalu.

Czasza i trzon - późnorenesansowe z poł. XVII w. ,  stopa późnobarokowa z 1758 r.