Dzierzkowice - Kościół pw. św. Stanisława bpa i św. Marii Magdaleny

Grupa rzeźbiarska z siedzącą pośrodku św. Anną na krześle z wysokim oparciem, z Dzieciątkiem na kolanach oraz stojącą z lewej strony Matką Boską. Szaty w prostych, dość szerokich fałdach, na głowach korony, twarze pełne. Proporcje postaci Marii zachwiane -b. duże dłonie, mała głowa, postać wydłużona. Rzeźba polichromowana: suknia św. Anny czerwona, płaszcz zielony; suknia Marii różowa, płaszcz szafirowy; koszulką Dzieciątka biała; twarze cielisto-różowe. 

Postać M.B. stojąca, w lekkim przegięciu, ze złożonymi rękami i uniesioną głową, przechyloną na lewe ramię. Suknia przewiązana w pasie, z drobnymi fałdami, lekko zwichrowanymi w dolnej partii. Płaszcz narzucony na ramiona, z szerokimi udrapowanymi fałdami na prawym boku i szeroką fałdą na boku lewym. Na głowie welon. Rzeźba cała złocona. Umieszczona w retabulum, po stronie Epistoły. 

Rzeźba świętego w postawie stojącej, w kontrapoście, z lekkim esowatym przegięciem postaci. Ręce szeroko rozłożone, głowa lekko opadająca ku prawemu ramieniu.  Twarz szeroka, z małą brodą, okolona falistymi, krótkimi włosami. Szata długa, z szerokimi rękawami, przez plecy i lewe ramię przerzucony płaszcz, udrapowany na prawym boku. Szaty w szerokich fałdach, o ostrych załamaniach, rozwichrzone w dolnej części, szczególnie na lewym boku. Rzeźba cała złocona. Umieszczona w retabulum, po stronie Ewangelii. 

Postać świętego stojącego w kontrapoście, z lekko uniesioną głową, z rozłożonymi ramionami. Głowa okolona krótkimi, falującymi włosami, twarz dość szeroka z małą brodą. Szata długa. przewiązana w pasie, z szerokimi rękawami, na niej narzucony na plecy płaszcz, szeroko formowany, z dużymi fałdami i udrapowaniem na bokach. Fałdy szerokie, z ostrymi załamaniami. Rzeźba cała złocona.

Umieszczona w retabulum, po stronie Epistoły. 

Stopa okrągła, sfazowana, płaska z wysmukłym trzonem Płaszcz gładki z paskiem ornamentu geometrycznego. Nodus w formie spłaszczonej kuli. Czara półkolista, gładka. Pokrywa podwyższona, gładka z paskiem ornamentu geometrycznego, zwieńczona krzyżem ostrolistnym na półkulistym cokoliku. Bez sygnatur

Na podstawie ołtarza cztery płaskorzeźby alegoryczne przedstawiające: śmierć, Sąd Ostateczny, piekło i zmartwychwstanie ciał. Płaskorzeźby umieszczone w prostokątnych - zamkniętych od góry łagodnym wycinkiem łuku - polach. Ujęte wokół wstęgą z liścia akantu. W każdej płaskorzeźbie, w części górnej występuje symbol wieczności, czyli wąż pożerający własny ogon, komponowany w koło oraz przedmioty symboliczne, odpowiednie do treści scen. Śmierć - w dolnej partii śmierć z kosą i klepsydrą nad grobem, w którym widać w 1/2 postaci kościotrupa. Sąd Ostateczny - w dolnej partii anioł kierujący zmarłych do nieba na lewo i do piekła na prawo, gdzie wchodzą w paszczę smoka. Piekło - w dolnej partii koło z kratownicą, za którą widoczne postacie wśród płomieni, na obręczy koła siedzący Chr. rzucający gromy. Zmartwychwstanie Ciał - w centrum otwarta księga wśród obłoków i płomieni, z których wybiegają pioruny i ukazują się dwie trąby - poniżej otwarty grób z wychodzącą postacią. Tło płaskorzeźb o drobnej fakturze, jakby puncowane. Płaskorzeźby całe złocone.

Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny.  Podstawa wysoka z alegorycznymi płaskorzeźbami przedstawia­jącymi: śmierć, sąd ostateczny, piekło i zmartwychwstanie ciał.  Retabulum trójosiowe, z zaznaczoną osią główną poprzez większe szerokość i wysokość pola środkowego. Cztery kolumny korynckie.  oddzielają od siebie trzy pola retabulum. Między kolumnami w polach bocznych dwie rzeźby-po lewej św. Leona Wielkiego i po prawej św. Augustyna. Pole środkowe w dolnej partii wypełnione rozbudowanym tabernakulum, w górnej bogatą ramą wokół obrazu MB. Na kolumnach wsparte gierowane belkowanie, na nim cztery rzeźby-ponad bocznymi kolumnami rzeźby aniołów siedzących z rozpostartymi skrzydłami, ponad kolumnami środkowymi rzeźby klęczących świętych niewiast. Na osi środkowej - w zwieńczeniu - promienista gloria z płaskorzeźbą Boga Ojca w 1/2 postaci, otoczona obłokami i dwiema główkami aniołków. Ponad nią go­łębica. Na słupkach ujmujących po bokach zwieńczenie - rzeźby stojących aniołów z rozpostartymi skrzydłami i rozłożonymi ramionami. Ołtarz z drobną dekoracją źrebaka w postaci wolut, muszli, główek aniołków, wstęg, girland, grzebieni kogucich i w predelli - rokejlów. Ołtarz marmoryzowany w kolorze szalem, ze złoceniem i srebrzeniem. Rzeźby i płaskorzeźbiona dekoracja-złocone, z wyjątkiem gołębicy i obłoków wokół Boga Ojca-które srebrzone. W ołtarzu obraz MB z Dz.  z k. XVII w. pod zasuwą oraz na dwóch zasuwach obraz ś w. Marii Magdaleny z 2 poł. XVIII w.  i obraz św. Stanisława bpa z poł. XVIII w. 

Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny.  Podstawa wysoka. Mensa sarkofagowa. Retabulum flankowane dwiema kolumnami kompozytowymi i od strony wewnętrznej ujęte dwoma filarkami, z rzeźbami po bokach dwóch niezidentyfikowanych świętych/mężczyzn/. Część środkowa szeroka, w postaci prostej ścianki, z obrazem prostokątnym, zamkniętym półkolem. Ponad obrazem rokokowy kartusz ujęty rokejlami, obłokami, z dwiema główkami aniołków. Retabulum zamknięte od góry dwoma fragmentami belkowania występującymi ponad filarkami i kolumnami. Na belkowaniu dwie rzeźby-klęczących aniołków.  Zwieńczenie stanowi przedłużenie ścianki środkowej retabulum, o urozmaiconym kształcie ujętym rokejlami i łagodnymi spływami zakończonymi wolutowo. Na bokach zwieńczenia gałązki z listkami, część górna ujęta promieniami. W zwieńczeniu obraz otoczony szeroką ramą utworzoną z obłoków. W górnej części trzy główki aniołków.  Ołtarz zdobiony drobną dekoracją płaskorzeźbioną w postaci rokejlów, grzebieni kogucich, główek aniołków i obłoków. 

Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny.   Podstawa wysoka, z filarkami po bokach. Mensa sarkofagowa.  Retabulum flankowane dwiema kolumnami kompozytowymi i od strony wewnętrznej ujęte dwoma filarkami. Z rzeźbami po bokach-MB Bolesnej po stronie Epistoły i św. Jana po stronie Ewangelii. Część środkowa szeroka, w postaci prostej ścianki z półkolistą wnęką na rzeźbę, ponad którą rokokowe lustro ujęte rokejlami, obłokami, z dwiema główkami aniołków po bokach. Retabulum zamknięte od góry dwoma fragmentami belkowania, występującymi ponad filarkami i kolumnami. Na belkowaniu dwie rzeźby klęczących aniołków.  Zwieńczenie stanowi przedłużenie ścianki środkowej retabulum o urozmaiconym kształcie, ujętym rokejlami i łagodnymi spływami zakończonymi wolutowo. Na bokach zwieńczenia gałązki z liśćmi, część górna ujęta szerokimi promieniami.  W zwieńczeniu obraz otoczony szeroką ramą utworzoną z obłoków. W górnej części trzy główki aniołków. Na zamknięciu od góry monogram Marii w owalnym kartuszu. Ołtarz z dekoracją płaskorzeźbioną w postaci rokejlów, grzebieni kogucio główek aniołków, obłoków i girland. Ołtarz marmoryzowany w, kolorze szarym ze złoceniem części dekoracyjnych. W retabulum św. Anny Samotrzeciej, w zwieńczeniu obraz św. Tekli z 2 poł. XVIII w.